شرکتهای دانش بنیان یا دانش محور با هدف تبدیل دانش به ثروت و سرمایه تشکیل می شوند.

این شرکتها همزمان با فعالیت اقتصادی خود به تحقیقات و توسعه دانش خود در خصوص پیشرفتهای مختلف تکنولوژی نیز می پردازند. توسعه دانش را می توان یکی از عناصر ضروری و مهم در خلاقیت و نوآوری در زمینه های مختلف صنعتی و غیر صنعتی دانست. امروزه حرکت جدیدی در مسیر رشد اقتصادی به وسیله شرکتهای دانش بنیان در حال شکل گرفتن است. ارزش شرکتهای دانش بنیان که باید در بازاریابی برای این شرکتها در نظر گرفته شود توسط دو عامل تعیین می شود.

یک) فراهم کردن دانش برای مخاطبان

بر اساس ماهیت شرکتهای دانش بنیان ، یکی از وظایف این شرکت ها فراهم کردن دانش برای مردم و مخاطبان است. شرکتی که بتواند در این مسیر بهتر از دیگران عمل کند می تواند موفقیت بیشتری به دست آورد. زیرا که اطلاعات به اندازه یک محصول یا خدمات می تواند برای افراد کمک کننده و ثروت آفرین باشد.

دو) تبدیل دانش به ثروت

از دیگر مواردی که ارزش این شرکتها را تعیین می کند این است که این شرکتها تا چه حد می توانند دانش خود را به ثروت تبدیل کنند ؟ تبدیل دانش به ثروت دارای پروسه و اصولی است که هر شرکتی قادر به انجام آن باشد می تواند موفقیت را برای خود به ارمغان بیاورد. تبدیل دانش به ثروت در واقع همان تجاری سازی نیز نام گذاری شده است. تجاری سازی به این معنی است که یافته های جدید علمی و ایده هایی که برای تحقیقات وجود دارد به شکل محصول و خدمات باشد که قابلیت ارائه به بازار را داشته باشد. در واقع فروش نتایج تحقیقاتی و به دست آوردن ثروت و سود را تجاری سازی می گویند. یکی از اقدامات مهم برای رسیدن به شکوفایی اقتصادی تکیه بر تحقیقاتی است که به طور مداوم انجام می شود.

اما در ایران ، شرکتهای دانش بنیان با چالش هایی مواجه هستند که فاصله تبدیل دانش به ثروت (تجاری سازی) را بیشتر کرده است. از جمله مهمترین عوامل این چالش می توان به موارد زیر اشاره کرد:

۱) عدم وجود فرهنگ تبدیل دانش به صنعت و تکنولوژی

متأسفانه در ایران هنوز این فرهنگ به خوبی جا نیافتاده است که حاصل تحقیقاتی که در دانشگاه ها انجام می شود باید در صنعت و تکنولوژی مورد استفاده قرار بگیرد. بر همین اساس بسیاری از تحقیقات انجام شده در دانشگاه ها در همان سطح نظری و غیر کاربردی در دانشگاه ها باقی می ماند و هرگز مورد استفاده قرار نمی گیرد. حتی بسیاری از مراکز تحقیقاتی نیز در ایران عملاً هیچ ارتباطی با بازار و صنعت ندارند.

۲) عدم ارتباط بازار و صنعت با مراکز علمی

همانطور که مراکز علمی در ایران در اکثر موارد هیچ ارتباطی با بازار و صنعت ندارند. از آن طرف ، بازار و صنایع ایران نیز ارتباط چندانی با مراکز علمی و تحقیقاتی ندارند. عملکرد جداگانه این دو بخش موجب شده است تحقیقاتی که کاربرد چندانی ندارند در دانشگاه ها انجام شود و عملاً مطابق با نیازهای بازار و صنعت نباشد. از آن طرف ، بازار و صنایع نیز با تکیه بر دانش های غیر علمی و عدم به روز شد اطلاعات ، همچنان عقب تر از بازارها و صنایع سایر کشورهای جهان هستند.

۳) عدم وجود کارکنان فروش

یکی دیگر از چالش های مهم در تجاری سازی و بازاریابی محصولات دانش بنیان عدم وجود کارکنان فروش است. کارکنان فروش برای این دسته از محصولات باید تخصص کافی در خصوص محصولات و محل فروش و مشتریان آنها داشته باشند که در ایران چنین شرایطی وجود ندارد.

۴) عدم پشتیبانی مالی

همچنین لازم است برای تجاری سازی محصولات دانش بنیان ، امکانات و پشتیبانی های مالی وجود داشته باشد که به دلیل عدم وجود این پشتیانی ها ، بازاریابی محصولات دانش بنیان با مشکلات زیادی مواجه است.

کلیه شرکت ها می توانند جهت مشاوره بازاریابی با ما تماس بگیرند.